Kendime açılan bir kapının önünde, duruyorum. Biliyorum açsam, hoş geldin diyeceğim kendime. Yüzümde tebessüme gizlenmiş, ‘nerede kaldın?’ sorusu.. Ne o soruyor, ne ben cevaplıyorum. Aynı tebessümün bir ucu eksik, içimden, 'belki bir gün'  diyerek, uzaklaşıyorum kapının önünden yine, yine, yine...